Witam. Trafiliśmy do Pani Doroty z dzieckiem w wieku przedszkolnym, które w placówce doświadczyło bardzo złych zachowań ze strony opiekuna. Pani Dorota bardzo szybko złapała kontakt z dzieckiem, które do dziś się dopytuje z niecierpliwością kiedy pojedziemy do "cioci" Doroty... Obecnie dziecko jest w dobrym stanie, co w dużej mierze zawdzięczamy Pani Dorocie. Powoli wszelkie fizyczne objawy stresu ustąpiły, dziecko jest radosne, śpi spokojnie, i przede wszystkim zaczęło z nami rozmawiać o tym co się wydarzyło, co złego ją spotkało, czego wcześniej nie chciała powiedzieć zasłaniając się "tajemnicą". Odbudowała wspólnie z nami poczucie bezpieczeństwa, dziecko uczęszcza teraz do nowej placówki (tego się obawialiśmy najbardziej),praca Pani Doroty nie poszła na marne - bo do zerówki poszła z uśmiechem na ustach, pełna radości i optymizmu :) A dodam tylko, że lęk przed poprzednim przedszkolem, mało nie zaprowadził nas na oddział zakaźny (dostaliśmy skierowanie), bo dziecko miało non stop biegunkę,wymioty, silne bóle brzucha. Lekarze rozkładali ręce bo wszystkie wyniki były w porządku, dlatego zasugerowano nam że może być to na tle nerwowym..... i było..... Pozdrawiam serdecznie, i apeluję rodzice słuchajcie i obserwujcie swoje pociechy, one nie zawsze wiedzą jak nam coś zakomunikować!!!

młodziutka ale bardzo zdolna osoba, słuchająca z uwagą ma jeszcze wiele zapału do pracy, bardzo to doceniam;) miałam początkowo opory zeby sie w pelni otworzyc przed nia, ale jakos poszlo i nie zaluje tego ze sie do niej wybrałam, to byl dobry wybor.

Do pani Doroty trafiłam przypadkiem, nie sądziłam, że jest tak młodą osobą co z miejsca wywowało u mnie małą barierę. Ale szybko udało się ją przełamać, pani Dorota jest bardzo uprzejmym i mądrym pscyhologiem, uważam, zę warto dać jej chociaż szansę.

Chodziłam do niej na terapię i muszę przyznać, że jestem zadowolona. Pani Dorota widać, że jest kompetentną osobą. Polecam serdecznie

Pełen profesjonalizm, cierpliwość a do tego uśmiech i troska w oczach. Do pani Doroty zawsze mozna sie zwrocic i nieraz cos madrego doradzi albo poprostu wysłucha... swoja droga niezle sie ci lekarze musza nasluchac tych naszych problemow, ze tez sami nie popadaja w depresje