Mama trafiła na oddział dr Królik z powodu opuchnięcia i zmian skórnych, których nie dało się wyleczyć w domu. Pani doktor od początku zachowywała się opryskliwie i traktowała nas, czyli córki, z wyższością. Od początku nie mogłyśmy liczyć na pomoc dr Królik, ani personelu szpitala. Pani doktor oczerniała i poniżała mnie i siostry , twierdząc że nie dbamy o mamę i jej higienę. Mama ma 70 lat i nie porusza się samodzielnie. Nasza pomoc wyglądała następująco -codziennie ktoś u mamy był, myjąc i balsamując ją dokładnie, bo pani doktor powiedziała, że nikt tego w szpitalu nie będzie robił. Strach myśleć o pacjentach samotnych, którzy nie mają rodziny do pomocy. Dr Królik kazała również do szpitala(sic!) przywieźć leki mamy, ponieważ na oddziale takich nie mają i zamawiać nie będą. Po przyniesieniu leków i pokazaniu nazw wraz z dawkowaniem, nie była zainteresowana tym, co to za leki i czy to nie one były przyczyną alergii. Po połtora tygodnia pobytu w szpitalu, skóra została zaleczona tj. nie występowały obrzęki, ale skóra nadal się łuszczyła. Dr stwierdziła, że nie ma pojęcia na co mama jest uczulona i mamy jedynie stosować się do zaleceń, tj kąpiele i balsamowanie tłustymi kremami. Mama została przygotowana do wypisu. Nie zrobiono jej żadnych badań na koniec pobytu w szpitalu. Na moją uwagę, że mama nie ma siły nawet wstać z łóżka i żę boli ją noga, pani doktor odpowiedziała, że mama jest zdrowa. Ze szpitala wywieźliśmy ją na wózku, a do domu wnosiliśmy. Szczęśćie w nieszczęściu, że mama uwolniła się od praktyk dr Królik. Jestem pewna, że dziś by już nie żyła. Zaledwie po dwóch dniach pobytu w domu mama straciła świadomość i zmuszona byłam wezwać karetkę. Okazało się, że dr Królik wypisała mame w stanie cięzkim, z sepsą i zapaleniem płuc (przypomnę, że dr Królik jest pulmonologiem). Jej stan był krytyczny i lekarze nie wierzyli, że ktoś dwa dni wcześniej mógł ją wypisać ze szpitala w takim stanie. W tej chwili dzięki opiece lekarzy i całego personelu w szpitalu Neuropsychiatrcznym w Lublinie, mama bardzo powoli dochodzi do siebie. Stan nadal jest ciężki. Oprócz sepsy i zapalenia płuc, powróciła niedoleczona choroba skórna. Dzięki zaangażowaniu lekarzy różnych specjalizacji – zdiagnozowano przyczynę choroby skóry, co nie udao się dr Królik przez 1.5 tygodnia. Przestrzegam wszystkich przed dr Królik, a sama przygotowuje skargę do Izby Lekarskiej.

Niezainteresowana pacjentem i jego leczeniem. Wiecznie „zaganiana“, dokądś rzekomo śpiesząca i niemająca czasu dla pacjentów i ich rodzin. Nie pałająca chęcią rozmowy, trzeba wręcz dodać - antypatyczna, nieprzyjemna i arogancka. Niestety – naturę pani doktor jako człowieka można jeszcze by znieść, bo nie każdy musi być dla innych miły (skoro najwyraźniej nie umie) – jednak największym zarzutem wobec pani Królik jest to, że nie potrafi dobrać odpowiedniego leczenia do postawionej diagnozy, co w wątpliwym świetle stawia również jej kwalifikacje. Pani doktor to przeciwieństwo lekarza z powołania. “Leczy“ (i to trzeba wziąć w cudzysłów) jak się odnosi wrażenie, z przymusu.

pani doktor Iwona Królik uczepiła sie badań z przed 2 lat i na ich podstawie wysówa diagnozy dziecko jak kaszlało tak kaszle a ona leczy go jednym syropem juwesto i nebutem niezleca żadnych badań poprostu nic nie robi nawet nie zauważyła że dziecko ma kaszel i katar alergiczny poprostu ta pani mineła sie z powołaniem nieumie nic zrobic by dziecku pomuc . to jedna z gorszych lekaży u kturych byłem z synem niepolecam nikomu tej pani