Byłam operowana przez tego lekarza 2 stycznia 2023 w Szpitalu Miejskim. Miałam tzw. złamanie Coolesa kości promieniowej, wstawiono mi zespolenie tytanowe. Nie mam kwalifikacji, aby wypowiadać się na temat przebiegu samej operacji, natomiast z całą stanowczością stwierdzam, że opieka pooperacyjna była poważnie zaniedbana. Zaczęło się od zbyt mocno zaciśniętego gipsu i bandaża po operacji. Lekarz wykonał to, kiedy byłam jeszcze w znieczuleniu ogólnym, więc nie mogłam zaprotestować. Za to potem, leżąc już na sali pooperacyjnej skarżyłam się pielęgniarkom na ogromny ból, który znacznie przewyższał ból, jaki występuje zwykle po operacji. Prosiłam o pomoc, ale pan Sulima-Gillow nie przyszedł, aby sprawdzić, co się dzieje. Tego dnia nie było także obchodu lekarskiego. Z ręką, ściśniętą jak w imadle i z ogromnym bólem czekałam do następnego dnia. Wtedy dopiero doczekałam się poluzowania opatrunku, ale za to lekarz był dla mnie bardzo niemiły. „Częstował” mnie odzywkami w rodzaju: Za chwilę nie wytrzymam i coś powiem. Byłam zdumiona, nie wiedziałam o co chodzi. Dopiero podczas zdejmowania szwów w spółdzielni (za które lekarz policzył, jak za normalną wizytę, choć inni ortopedzi biorą mniej) dowiedziałam się, że moje skargi sprawiły, że pan doktor zaliczył mnie do kategorii tzw. pacjentów roszczeniowych, na których punkcie jest przeczulony. Pozostawiam to bez komentarza. Podczas kolejnych wizyt (prywatnych) dr Sulima-Gillow utwierdzał mnie w przekonaniu, że wszystko idzie w dobrym kierunku. Jednak ręka wciąż mnie bolała. W końcu lekarz stwierdził (nie zlecając żadnych badań), że to na pewno zapalenie ścięgien nadgarstka i zaproponował zastrzyk ze sterydów. Nie uwierzyłam tej diagnozie postawionej „na oko” i postanowiłam zdiagnozować się sama. Podczas badania usg okazało się ,że w ręce istnieje konflikt pomiędzy zespoleniem a ścięgnami. Strach pomyśleć, co by było, gdybym uwierzyła temu lekarzowi. Sterydy chwilowo zlikwidowałyby ból, ale tarcie zespolenia o ścięgna dalej by trwało. Mogłoby dojść do przerwania ścięgien i niedowładu w ręce. W międzyczasie trzech niezależnych lekarzy specjalistów, w tym lekarz orzecznik rozpoznało i potwierdziło pisemnie rozwijający się w zoperowanej ręce tzw. Zespół Suddecka. Jest to choroba ortopedyczna przebiegająca z bólem i zaburzeniami lekowo-depresyjnymi. Jej najczęstszą przyczyną jest zbyt mocno zaciśnięty gips po operacji, co miało miejsce w moim wypadku. Kolejne więc wizyty prywatne (oczywiście już u innego lekarza) i kolejna operacja, tym razem wyjęcia zespolenia. Widocznie za późno, bo ból nadal trwa. Lekarka w Poradni Leczenia Bólu zdiagnozowała zaburzenia neuropatyczne i zdziwiła się, że nikt mnie wcześniej nie skierował na odpowiednie badania. Dziękuję panie Sulima-Gillow za zaniedbanie opieki pooperacyjnej, błędne diagnozy i skazanie mnie na ból na do końca życia.