juz podczas pierwszego kontaktu wyczuwa sie pogodny zyczliwy I otymistyczny stosunek do pacjenta,poparty rzeczowa wiedza I cierpliwpscia-przy czym w odroznieniu od wyuczonych gestow I zyczlowsci na pokaz.ktora jest czesto prezentowana w tym zawodzie -zyczlowosc I zainteresowanie tej terapeutki jest szczere,nie patrzy na zegarek podczas sesji,nie podkresla w zaden sposob swej roli -jako szczegolnej zachowujac natturalny dystans wynikajacy z relacji pacjent-terapeuta-jest przy tym zwyczajnym ,pogodnym czlowiekiem,raczej przewodnikiem /swoistym alter ego pacjenta/na drodze odkrywania siebie .ale nie wszechwiedzacym narratorem ,ktory opowiada historie ze swego tylko punktu widzenia ...mysle,ze taka jest prawdziwa rola teraputy-pozwolic odkryc samoistnie pacjentowi meandry wlasnej duszy I znalezc wyjscie z labiryntu o wlasnych silach....