Obrzezanie jest zabiegiem przeprowadzanym zarówno u kobiet, jak i u mężczyzn, choć znacznie częściej dotyczy właśnie płci męskiej. U kobiet polega na usunięciu łechtaczki, a w niektórych przypadkach nawet mniejszych i większych warg sromowych. Jest to swoisty rytuał, który ma miejsce w czasie, gdy dziewczynka staje się kobietą. Z kolei u mężczyzn zabieg opiera się na wycięciu znacznej części napletka, a czasami też usunięciu wędzidełka napletkowego. Jest przeprowadzony na niemowlętach lub chłopcach w wieku pokwitania. Zabieg wykonywany u mężczyzn nie wiąże się z żadnymi istotnymi zmianami w organizmie i jego działaniu. Inaczej jest z obrzezaniem kobiet. Tutaj bardzo często pojawiają się zakażenia i zapalenia narządów rodnych, a także utrudnione jest oddawanie moczu czy menstruacja. Ponadto pojawiają się problemy w czasie stosunków seksualnych (szczególnie pierwszego) oraz porodu. Dlatego też nie jest tolerowane przez ogół społeczeństwa. Obrzezanie to zabieg, który z reguły jest przeprowadzany ze względu na poglądy religijne (judaiści i islamiści) lub kulturowe, rzadziej z powodów medycznych. Ostatnie badania nad wpływem obrzezania na ryzyko występowania AIDS wykazały nieznacznie mniejszą liczbę nowych chorych w przypadku mężczyzn po zabiegu. Wynika to z faktu, iż wirus HIV będący powodem tej choroby często lokalizuje się w okolicach wału podżołędziowego w wydzielinie, która się tam zbiera. Po obrzezaniu jej kumulacja w tym miejscu jest znacznie zmniejszona, a nawet wyeliminowana. Lekarz może zalecić obrzezanie, gdy pacjent cierpi na stulejkę, ma za krótkie wędzidełko napletkowe lub zbyt luźny napletek, czy też jego napletek skleja się z żołędzią. Pacjenci przed zabiegiem nie muszą w żaden specjalny sposób przygotowywać się do niego, a rana po obrzezaniu goi się około 4 tygodnie. W tym czasie zalecane jest powstrzymanie się od współżycia. Sam zabieg trwa około godziny i jest przeprowadzany przy znieczuleniu miejscowym.