Fantastyczny lekarz, dobry człowiek. Cierpliwy, uczynny, zaangażowany.

Doktor Pawłowski leczył moją ciężką depresję przez 3,5 roku. Już na początku Pan doktor wspomniał o niezbędnej w moim przypadku psychoterapii. Po 2 latach leczenia dojrzałem do pierwszego kroku w tym kierunku i, z rekomendacji Pana doktora, wziąłem udział w kilkudniowym intensywnym treningu interpersonalnym, tzw. grupie otwarcia. Było to dla mnie duże przeżycie i ciekawe doświadczenie. Dziś już wiem, że w procesie odzyskiwania równowagi w życiu - niezbędne. Leczenie pod okiem Pana doktora już zakończyłem, a rozpocząłem średnioterminową - roczną - terapię grupową w podejściu psychodynamicznym, której pozytywne efekty już mnie zadziwiają. Życzę Doktorowi dalszych sukcesów w leczeniu, często, bardzo chorych ludzi. Życzę jednocześnie Panu takich pacjentów, którzy szybko zrozumieją, że kluczem do sukcesu w walce z chorobą jest motywacja i intensywna praca nad sobą, a "tabletka" jest tylko środkiem - nie rozwiązaniem. człowiek: TAK; lekarz: TAK; psychiatra: TAK; cudotwórca: nie. zaangażowany: TAK; motywujący: TAK; mądrze wymagający: TAK; wesoły: TAK; inteligentny: TAK.

Panu Pawłowskiemu zawdzięczam po czesci moje zycie Kiedy do Niego trafiłam chciałam popełnic samobojstwo Diagnoza wystawiona dawno temu przez innego lekarza - choroba afektywna dwubiegunowa lub jednobiegunowa, trudno jednoznacznie okreslić Z ta diagnozą żyłam ok 10 lat, troche pracowałam, niewiele, brałam leki Żyłam raczej na 30 procent własnych możliwości nie mając pojęcia ze można żyć inaczej, patrząc z perspektywy czasu było to zycie w lęku i izolacji Przyszedł czas, że poznałam swojego obecnego męża Po sformalizowaniu związku podjeliśmy decyzję o powołaniu do zycia naszego syna Odstawiłam leki I sie zaczeło Zaczeło sie i było coraz gorzej, aż doszło do momentu, że nie mogłam ze soba wytrzymać, codziennie walczyłam z myślami samobojczymi Szpital psychiatryczny i pobyt w nim Potem narodziny Eryka Opieka nad nim z pomocą rodziny W pewnym momencie wycofanie sie i dojscie do wniosku, ze nie da sie rady wychować syna, do tego doszły tez inne problemy Nie widziałam drogi wyjścia z tej sytuacji Martwiłam sie bardzo o dziecko O męża Chciałam uciec z domu i zamieszkać na ulicy, żeby nie być cieżarem Doszło też do tego, że rodzina (nie mąż) zaczeła mnie postrzegać jako duze obciążenie, to mnie dodatkowo przygniatało; wiem jednakże ,że sie martwili Najgorszy okres w moim życiu Wtedy trafiłam do Pana Pawlowskiego Dobrał mi leki i polecił psychoteterapeutkę Przyczyny choroby afektywnej dwu, jednobiegunowej sa dwie Może ona być czysto biologiczna lub moze wynikać z osobowości danego człowieka, do której ukształtowania przyczyniła się toksyczna rodzina Ja znajduję się w drugiej grupie tego rozrożnienia W związku z czym moge mieć duży wpływ na wyzdrowienie pracując w psychoterapii Nie jest to łatwa praca Czesto frustrująca Czasochłonna Podobno wielu ludzi rezygnuje w trakcie terapii Psychiatra tłumaczy, odpowiada na pytania Co dzieje sie z mózgiem w czasie psychoterapii itp Niejednokrotnie bedąc w złym stanie psychicznym smsowałam do Pana Pawlowskiego Nigdy nie zostawił mnie bez odpowiedzi( nawet jeśli był za granicą Polski) Nawet gdy czułam sie niezrozumiana przez bliskich mogłam liczyć na wsparcie psychiatry i psychoterapeutki, rozumieli na czym rzecz polega Często miałam ochgotę zrezygnować, były momenty bardzo trudne Chciałam wyzdrowieć Ale i chciałam sie poddać Dawali nadzieję, która była bardzo potrzebna Dawali wiarę nawet gdy wszystko wyglądało beznadziejnie, gdy nic nie wychodziło Nadal jestem w psychoterapii i sądzę, że naprawde można w niej wiele zwojować Wypracować sobie zdrowie Wypracowac sobie własne życie z pozytywnym scenariszem Zadziwiające jest dla mnie jak psychoterapia może zmienić człowieka, wpłynąć na funkcjonowanie mózgu Chciałam z niej zrezygnować i zostać tylko na lekach, ale wtedy utknęłabym w miejscu, nie zdrowiałabym,nie wyzdrowiałabym, tak twierdził Pan Pawłowski Więc kontynuowałam psychoterapię Nadal kontynuuję i widzę czynione przez siebie postępy Jestem ciekawa do czego mnie to zaprowadzi Uważam,że idę w dobrym kierunku Nie wiem co byłoby ze mną gdybym nie trafiła do Pana Pawłowskiego Wydaje mi sie, że bliscy nie wierzyli w to, że mogę wyjść ze stanu w jakim sie znajdowałam, a może to ja nie wierzyłam Rodzina szukała pomocy i trafiła na namiar na Pana Pawłowskiego